Οι ελληνικές κλανιόλες και το ενεργειακό πρόβλημα

Ημέρα Σάββατο, αργία,ηλιόλουστη, κάναμε τον περίπατο μας, με τον φίλο μου τον Γιακουμή, αμολώντας αβέρτα αμφότεροι, τις πρωινές πορδές μας. Μπρούτ ο ένας , μπρούτ ο άλλος, δίχως τελειωμό!
“ Μα τι έγινε ρε Μπούτση,φασόλια έφαγες; “
“ Όχι σήμερα, αλλά χθες. “
“ Και από χθες, έχουν ενέργεια μέχρι σήμερα; Γιατί και εγώ φασόλια έφαγα χθες. Παρασκευή βλέπεις. “
“ Ε! τι να κάνουμε, έτσι είναι τα φασόλια. “
“ Και που οφείλεται αυτό;Εσύ πρέπει να ξέρεις. “
“ Και βέβαια ξέρω. Τα φασόλια, περιέχουσιν στοιχειακόν θείο S, το οποίον ενούται μετά του υδροχλωρίουHrl, το οποίον είναι αέριον εύοσμον, αλλά και εύφλεγκτον! “

Διαφορά ανθρώπου και γαιδάρου

Νοέμβριος μια ηλιόλουστη αλκυονίδα μέρα, κάναμε τη βόλτα μας, με το αμάξι του φίλου μου του Γιακουμή. Περνώντας δίπλα από ένα λιβάδι, τι λέτε να είδαμε; ‘Έναν γάιδαρο! Μπρέ, μπρέ για δες τι σου επιφυλάσσει η ζωή! Δέκα ολάκερα χρόνια είχα να δω γάιδαρο ζωντανό. Με σάρκα και οστά. Πάει πια, έγινε κι’ αυτός είδος μουσειακό. Μόνο σε παλιές φωτογραφίες, και στο σινεμά βλέπουμε.

“ Ένας γάιδαρος δεμένος

στο λιβάδι ξεχασμένος

το χορτάρι του βοσκούσε

κι’ ήταν τρισευτυχισμένος

ο καημένος, ο καημένος. “

Ψιθύρισε τραγουδιστά ο Γιακουμής…

“ Το θυμάσαι ρε Μπούτση; “

Εσώθη η Ελλάς, αγάλονται γης κι’ ουρανοί.

Καθόμασταν βράδυ στο καφενείο με τον φίλο μου τον Γιακουμή, πίναμε το τσιπουράκι μας, και ήμασταν έτοιμοι να παρακολουθήσουμε το νυκτερινό δελτίο ειδήσεων. Το μαγαζί ήτουνε τίγκα, αλλά επικρατούσε μια ησυχία, άκρως ανησυχητική. Δικαιολογημένα άλλωστε, αφού μετά δύο εκλογικές αναμετρήσεις, θ’ ανακοινόνουνταν επί τέλους, η περιούσα κυβέρνηση εθνικής συναίνεσης. Και ιδού, ο δημοσιογράφος ώσπερ σύγχρονος Δίας, εξαπέλυσεν  επί της γης, τρείς κεραυνούς. Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης.

Ιδού η σύγχρονη Αγίαν Τριάς, της Ελλάδος.

Γελοίον, γελιότης και αυτογελιοποίησις. Περί Παγκάλου ο λόγος.

Παρασκευή κοινή ημέρα, επτά η ώρα το πρωί, ξύπνησα απότομα από το έντονο κτύπημα της καμπάνας. Το ίδιο κι’ η μάνα μου. Το κτύπημα δεν ήταν κανονικό, ούτε πένθιμο, αλλά σήμαινε συναγερμό.

“ Τι συμβαίνει μάνα μου; Έχουμε σήμερα καμία γιορτή και δεν το ξέρω; “

“ Όχι, αλλά η καμπάνα χτυπάει γρήγορα. Σίγουρα θα πήρε φωτιά κάποιο σπίτι. “

Βγήκαμε όξω, αλλά δεν φαινόταν τίποτα επικίνδυνο.

“ Θα πάω στην εκκλησία. Ο παπάς σίγουρα κάτι θα μας θέλει. “ και πήγε.

Μετά από μία ώρα, γύρισε σπίτι και ρώτησα όλος περιέργεια, τι συμβαίνει.

“ Τι έγινε ρε μάνα; Τι σας θέλει ο παπάς; “

“ Έκαμε λιτανεία, και κατόπιν μας έβγαλε κήρυγμα υπέρ Παγκάλου. Είχε λάβει λέει την εντολήν από το Άγιον πνεύμα! “

“ Και τι σας είπε δηλαδή; “