Αφιέρωμα στον Ανδρέα Εμπειρίκο

"Το σονέτο της γλυκειάς παρθένας"

Κοιμούτανε και έβλεπε πούτσες πολλές

άσπρες κόκκινες, μπλέ, μα και μαυριδερές

πούτσες μικρές, πούτσες μεγάλες

οπού τις ελιμπιζότανε ωσάν τις μαρμελάδες.

Επήγαινε εις το σχολειό

πρωϊ πρωϊ με το καμπαναριό

έβλεπε όλες τις ψωλές

μικρών τε και μεγάλων

καθηγητών και μαθητών

παπάδων και δασκάλων

μα πιο πολύ εθαύμαζεν

τις πούτσες των γαϊδάρων

Επήγαινε στην εκκλησιά

με περισσήν κορμοσταστασιά

τι πειρασμός και τούτος;

λες ναναι κι'ο θεός

ένας μεγάλος Πούτσος;!

Πουρνό-πουρνό που ξύπναγε

άρχιζε το τραγούδι

κρατώντας εις τα χειράκια της 

ένα μικρό λουλούδι.

Ω! τί πανέμορφος

οπούν'  ο κόσμος όλος

αχ! Θέ' μου νάτανε

ένας τεράστιος ψώλος.