Εσώθη η Ελλάς, αγάλονται γης κι’ ουρανοί.

Καθόμασταν βράδυ στο καφενείο με τον φίλο μου τον Γιακουμή, πίναμε το τσιπουράκι μας, και ήμασταν έτοιμοι να παρακολουθήσουμε το νυκτερινό δελτίο ειδήσεων. Το μαγαζί ήτουνε τίγκα, αλλά επικρατούσε μια ησυχία, άκρως ανησυχητική. Δικαιολογημένα άλλωστε, αφού μετά δύο εκλογικές αναμετρήσεις, θ’ ανακοινόνουνταν επί τέλους, η περιούσα κυβέρνηση εθνικής συναίνεσης. Και ιδού, ο δημοσιογράφος ώσπερ σύγχρονος Δίας, εξαπέλυσεν  επί της γης, τρείς κεραυνούς. Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης.

Ιδού η σύγχρονη Αγίαν Τριάς, της Ελλάδος.

Ακολούθησε έκρηξη πανηγυρισμών, λες και πέτυχε γκολ με την εθνική, ο Γιώργος Καραγκούνης! Και νάταν μόνον τούτο; Όλα μαζί τα ζά, γελάδια, αιγοπρόβατα, γάτες, σκύλοι, όνοι τε και ημιόνοι, ελάλησαν εν μια φωνή, λες και ήνοιξεν, η εβδόμη σφραγίδα της Αποκάλυψης. Ο παπάς εκτύπησεν την καμπάνα, και εκάλεσεν το ποίμνιον εις λιτανείαν, υπέρ της σωτηρίας  του έθνους ημών.

Εκτυλίχθηκαν σκηνές αλλοφροσύνης από την Ελληνική βουλή, που είχε φωταγωγηθεί, ενώ οι εναγκαλισμοί και οι ασπασμοί, ορκισμένων οχτρών και όφεων, δεν είχαν τελειωμόν. Τέρμα πια τα πάθη και οι έριδες. Όλοι μαζί ενωμένοι, να σώσουμε την πατρίδα!

Μετά πήγαμε στις Η.Π.Α., όπου ο Ομπάμα είχε συγκαλέσει έκτακτο υπουργικό συμβούλιο. Ήταν δε τόσο απαστράπτων απ’ τη χαρά του, ώστε έμοιαζε περισσότερο για άσπρος παρά για μαύρος!

“ Έλληνες μπράβο σας, βρήκατε τους δικούς σας Αβραάμ  Λίνκολ. Θα σας κάνουμε δώρο, όσα ελικόπτερα μας περίσσεψαν, από τον πόλεμο του Βιετνάμ! “

Ακολούθησε παρέλαση στην κεντρική λεωφόρο της Νέας Υόρκης, με Αμερικάνικες και Ελληνικές σημαίες, λες και εορτάζετο, η ημέρα της ανεξαρτησίας της Αμερικής. Και τότε το πλήθος, εκέκραξεν φωνή μεγάλη:  “ Εσώθη η Αμερική! “

Μετά πήγαμε στη Λόντρα. Ακόμα κι’ αυτός ο φλεγματικός Κάμερον, είχε ένα χαμόγελο πούφτανε  μέχρι τα’ αυτιά του. “ Μπράβο Έλληνες, βρήκατε τους δικούς σας Τσώρτσιλ. Θα κάνω πρόταση στο υπουργικό συμβούλιο, να σας επιστρέψουμε, τα Ελλίνια μάρμαρα! “ Τρίχες. Ακολούθησε παρέλαση ομοφυλόφιλων με Ελληνικές φουστανέλες, στην πλατεία Τραφάλκαρ.  Και τότε το πλήθος, εκέκραξεν φωνή μεγάλη: “ Εσώθη η Ελλάς, εσώθη γηραιά Αλβιών! “

Μετά πήγαμε ες Παρισίους, όπου ο Ολάν με τα χέρια σηκωμένα για να φαίνεται ψηλός, έβγαλε τον δικό του πανηγυρισμό: “ Ελλάς, Γαλλία συμμαχία. Μπράβο Έλληνες, βρήκατε τους δικούς σας Ντεγκώλ. Θα σας χαρίσουμε το έν εκατοστόν, από το χρέος  που μας οφείλετε! “ Ακολούθησε συγκέντρωση στον Πύργο του Άιφελ, και μετά παρέλαση στην αψίδα του θριάμβου. Και τότε το πλήθος εκέκραξεν φωνή μεγάλη: “ Εσώθη η Ελλάς, εσώθη η Γαλλία! “

Μετά πήγαμε στην Γερμανία, όπου είδαμε μια Μέρκελ, μα τι Μέρκελ! Πλήρως μεταμορφωμένη, με μίνι φούστα, τολμηρό ντεκολτέ, μαλλί περμανάντ, και ενώτια που ακούμπαγαν στους στιβαρούς ώμους  της. “ Χάϊ Χίτλ.. κουχ συγνώμη, Έλληνες ήθελα να πώ! Συγχαρητήρια, βρήκατε τους δικούς σας Χίτλ… κουχ συγνώμη, Βίσμαρκ ήθελα να πω. Θα σας δώσουμε μισοτιμής, όλα τα ελαττωματικά υποβρύχια που γέρνουν! “ Ακολούθησε μεγάλη εορτή στην Αλεξάντερ Πλάζ, με άφθονα λουκάνικα, και αμέτρητη μπύρα, λες και γκρεμίστηκε καινούργιο τείχος του αίσχους! Και τότε το πλήθος εκέκραξεν φωνή μεγάλη: “  Εσώθη η Ελλάς, εσώθη η Γερμανία! “

Αλλά ο αντίκτυπος δεν ήταν μεγάλος μόνον στις ανεπτυγμένες χώρες, αλλά και στις υποανάπτυκτες.

Στο Περού, ο μέγας αρχιερέας, διέκοψε την τελετή της λατρείας του Ήλιου. Το τελευταίο χρόνο, το υπέρλαμπρο άστρο, γέμισε σκοτεινές κηλίδες, που οφείλονταν στην διεθνή οικονομική κρίση, που προκάλεσε η πτώχευση της Ελλάδος. Κινδύνεψε να σκοτεινιάσει ο ουρανός, και ν’ αφανιστούν όλα τα πλάσματα της γης! Τώρα όμως οι κηλίδες φύγανε, κι’ ο επουράνιος πατέρας μας, επέκτησε και πάλι την απρόσμετρη λάμψη του. Εσώθη η Ελλάς, εσώθη ο Ήλιος! “ Μετά έδωσε διαταγή στους πιστούς, να ψάλλουν όλοι μαζί, τον ύμνο του Ήλιου: “ Θα τον μεθύσουμε τον Ήλιο, σίγουρα ναι! “

Πιο βόρεια στην Αιτή, ο μεγάλος Χουγκά διέκοψε την τελετή του Βουντού, και εκφώνησε πανηγυρικό: “Αγαπητά μου παιδιά, όταν η Αιτή χτυπήθηκε από τον τελευταίο σεισμό, η Ελλάδα ήταν αυτή που με την βοήθεια της, μας έσωσε από την πείνα και τις αρρώστιες. Εσώθη η Ελλάς, εσώθη ο Βουντού! “ Κατόπιν έδωσε διαταγή προς τους μεμνημένους, να διακόψουν τον εκστατικό χορό τους, και να χορέψουν όλοι μαζί, χέρι-χέρι, τον Ελληνικό Καλαματιανό: “  Το παπάκι , πάει στην ποταμιά. “

Στο μακρινό Θιβέτ, οι μοναχοί διέκοψαν τον διαλογισμό τους, και ο ηγούμενος εξεφώνησε λόγο:
“ Αγαπητοί αδελφοί, τον τελευταίο χρόνο, το άγαλμα του Βούδα, έχασε την γαλήνια έκφραση της Νιρβάνας και συνοφρυώθηκε. Τούτο οφείλουταν στην κρίση της Ελλάδος. Οι Έλληνες είναι αυτοί που δίδαξαν την σοφίαν σ’ όλο τον κόσμο, κι’ αν αφανίζοταν, θ’ αφανίζετο μαζί, και η σοφία του Βούδα, επανήλθε και πάλι η αιώνια γαλήνη. Εσώθη η Ελλάς, εσώθη ο Βούδας! “ Παρέβησαν δε και τον όρκον της χορτοφαγίας, και εδοκίμασαν για πρώτη φορά στην ζωή τους, σουβλάκι με μπόλικο τζατζίκι και κρομμύδιον. Έμειναν μάλιστα τόσο κατενθουσιασμένοι από την γεύση και την ενέργεια του, ώστε αποφάσισαν να καθιερώσουν ετήσιαν εορτήν του σουβλακιού,  εις μνήμην ημών των Ελλήνων!

Κι’ εκεί που νόμιζα ότι η σεμνή τελετή έλαβε τέλος, νάσου κτύπησε και το κινητό μου. Το άνοιξα και τι να δώ; “ Μανωλιός, Άγιον Όρος! “   Βρε, βρέ για δες με θυμήθηκε παιδικός μου φίλος ο Μανωλιός. Το παιδί είχενε στην νιότη του, μιαν ερωτική απογοήτευση, το πήρε κατάκαρδα, και ενεχώρησεν εις Άγιον Όρος, έτσι να μεστώσουν οι μυαλοί του και η καρδιά του, από Θείον Πνεύμα, και νάβρει την απόλυτη λησμοσύνη. Εκεί ήλθε σ’ επαφή με μεγάλους μύστες, που κοινωνούν με τον Θεό.

“ Έλα Μανωλιό, πως και με θυμήθηκες; “

“ Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ Γεώργιε, χαράς ευαγγέλια. Οι άγιοι πατέρες, κοινώνησαν με τον ουρανό, όπου έχουν στήσει λέει μεγάλο πανηγύρι! “

“ Και για ποιο λόγο; “

“ Εσείς από δω κάτω δεν το καταλάβατε, αλλά οι άγιοι πατέρες το κατάλαβαν. Με την κρίση της Ελλάδος, κινδύνεψε να καταστραφεί ολόκληρο το Σύμπαν! Αφού να φαντασθείς, για πρώτη φορά στην ιστορία της Δημιουργίας, εναγκαλίσθησαν οι άγγελοι του θεού, με τσι δαιμόνους του Σατανά, και χόρεψαν εν  εξάλλω ρυθμώ, τον θρυλικό ζεϊμπέκικο: “ Σανίδι σάπιο πάτησα γι’ αυτό και παραστράτησα. Εσώθη η Ελλάς, εσώθη το Σύμπαν! “

Ο φίλος μου ο Γιακουμής, τα’ άκουγε όλα ετούτα, με ύφος άκρως προβληματικό, δίχως να γελάσει, μήτε να νευριάσει.

“ Εγώ ρε Μπούτση, τελικά δεν άκουσα ένα πράγμα. “

“ Ποιό; “

“ Το γαμήσι! “

“ Το γαμήσι τι; “

“ Λέω, τελικά το γαμήσι θα το γλιτώσουμε; “

“ Πτωχέ μου Γιακουμή, θυμάσαι το παλιό τραγούδι του Νίκου του Ξανθόπουλου, που τόλεγε μάλιστα και στο δικό σου το στέκι , το στέκι του Γιακουμή; “

“ Ποιο απ’ όλα; “

“ Μην κάνεις όνειρα τρελά, κάτσε εδώ πούσαι καλά. “

“ Και πως το λες με τόση βεβαιότητα, ρε άτιμε Μπούτση; “

“ Θα σου πω και γω ένα δικό μου: “

“ Τον φούφουτον ονόμασαν Αντώνη

και τον δεξίν του όρχιν λεν Βαγγέλη

μα τον αριστερόν του τρομετότερον

εβάφτισαν Κουβέλη

Ότι κι’ αν κάνουμε ότι κι’ αν πούμε

μες ‘ την απελπισία θα τριγυρνούμε

και στον παράδεισο να πάμε

πάλι την πούτσα θα την φάμε. “