Η φτερωτή λίστα

Καθόμασταν με το φίλο μου τον Γιακουμή, και συζητούσαμε για την περιβόητη λίστα Λαγκάρντ.

"Αλήθεια ρε Μπούτση, σ'αρέσει αυτή η Λαγκάρντ;!"

"Εννοείς σαν γυναίκα;! Με δουλεύεις;"

"Όχι καθόλου. Λέει ότι ακόμα και στα γεράματά της την εζητάνε εις γάμου κοινωνίαν."

"Να παντρευτεί η Λαγκάρντ άντρα;!"

"Και  μάλιστα αριστοκράτη."

"Μ'αυτή η ίδια μοιάζει περισσότερο με άντρα, παρά με γυναίκα. Μάλλον αυτός που θα την θέλει, θα είναι κάποιος γκέι."

"Δηλαδή αντί να γαμιέται από τον άντρα της, θα γαμάει τον άντρα της;"

"Αν κρίνω από την φάτσα της, αντί για κλειτορίδα, θάχει κανα ψωλαράκι μικρού παιδιού!"

"Τέλος πάντων, ας παντρευτεί και ας γαμάει όπως θέλει τον άντρα της. Δικαίωμα της. Εμείς όμως τί φταίμε;"

"Εννοείς;"

"Λέω εμείς τί φταίμε και μας γαμάει; Γιατί βρε κυρία μου, βρες έναν άντρα; και κάνε ότι θες."

"Εδώ διαπράττεις
ένα μεγάλο σφάλμα αγαπητέ Γιακουμή. Δεν είναι αυτή που μας γαμάει, αλλά οι πολιτικοί."

"Ποιοι πολιτικοί; οι δικοί μας;¨

"Προφανώς;"

"Όλοι;"

"Αυτοί που ήσαν στην εξουσία τόσα χρόνια."

"Δηλαδή το κακό γινότανε πολλά χρόνια;"

"Πάρα πολλά."

"Κι'εμείς πώς δεν το καταλαβαίναμε;"

"Απλά μας τον χώνανε μετά βαζελίνης. Τώρα που πτώχευσε η οικονομία, εξαφανίστηκε η βαζελίνη από την αγορά οπότε μας τον χώνουνε ξερό, και γαμήσι στον γκώλο άνευ βαζελίνης, είναι πολύ οδυνηρό!"

"Ναι αλλά εγώ επιμένω. Γιατί η Λαγκάρντ μας μισεί τόσο πολύ;"

"Σου είπα, δεν φταίει η Λαγκάρντ. Όχι μόνο δεν μας μισεί, αλλά μας αγαπάει κιόλας!"

"Μας αγαπάει; Πώς;"

"Υπέδειξε την οδόν της οικονομικής σωτηρίας, στους πολιτικούς μας, κι'αυτοί την απέρριψαν!"

"Για λέγε;"

"Ξέρετε βρε κύριοι Έλληνες, ποια είναι η πιο διάσημη λέξη σας, ανά τον κόσμο;"

"Σε ποιούς τόπε;"

"Στον Γιωργάκη και την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ."

"Και αυτοί τί απαντήσανε;"

"Σουβλάκι;"

"Όχι."

"Ουζάκι."

"Όχι."

"Συρτάκι;"

"Όχι."

"Μητσοτάκη;"

"Μητσοτάκη;! Τίναι τούτο; Τρώγεται; Όχι."

"Φιλοσοφία;"

"Όχι."

"Σωκράτης;"

"Όχι."

"Παρθενών;"

"Όχι."

"Α! Το βρήκαμε! Τί βλάκες που είμαστε! Δημοκρατία! Ναι αυτό είναι!"

Και τότε η τρομερή κυρία τα πήρε στο κρανίο,χτύπησε δυνατά το χέρι της στο τραπέζι, και βροντοφώναξε.

"Μαλάκας! μαλάκες! Αυτή είναι η πιο διάσημη Ελληνική λέξη πούχετε. Την μάθαμε κι'εμείς οι ξένοι, παρ'όλο που δεν καταλαβαίνουμε τί ακριβώς σημαίνει; για ποιο λόγο δηλαδή είναι βρισιά;"

"Εσείς καταλαβαίνετε;"

"Στην αρχή κι'εγώ δεν καταλάβαινα. Μετά όμως από 10 χρόνια συναναστροφής που είχα μαζί σας, επιτέλους το κατάλαβα!"

"Δηλαδή τί καταλάβατε;"

"Όταν λέτε κάποιον μαλάκα, δεν εννοείτε στο σώμα, αλλά στο πνεύμα! Ε! αυτοί είστε λοιπόν. Μαλάκες και ουχί βλάκες!"

"Και για ποιο λόγο βρε κυρία μου, μας αποκαλείτε με τούτον τον επαίσχυντο χαρακτηρισμό;"

"Μα βρε μαλάκες, μου λέτε συνέχεια ότι δεν έχετε λεφτά να ξεπληρώσετε το χρέος σας, και πάτε και φορολογάτε εκείνους τους κακόμοιρους τους χαμηλοσυνταξιούχους και χαμηλόμισθους, που δεν έχουν να σας δώσουν. Τί να πάρετε μωρέ από δαύτους; Βγαίνει από την μύγα ξύγκι;!"

"Και τί πρέπει να κάνουμε;"

"Θα σας δώσ εγώ μια ΜΑΓΙΚΗ λίστα, ανθρώπων που έχουν καταθέσεις δισεκατομμυρίων στις Ελβετικές τράπεζες, ενώ στην Ελληνική εφορία, δηλώνουν μηδενικό εισόδημα. Αυτά είναι λεφτά μαύρα. Πάτε, πιάστε τους, και πάρτε τα τους, και θα δείτε πως ξοφλάτε το χρέος σας, και πως καλύπτετε το δημοσιονομικό σας έλλειμα. Θα σας αγιάσει και ο κόσμος. Δεν θα σας βρίζει, και δεν θα σς προπυλακίζει στους δρόμους. Μα τόσο μαλάκες είστε επιτέλους;!"

"Και που την βρήκατε την λίστα;"

"Α! μου φαίνετε πως η πνευματική μαλακία είναι νόσος αθεράπευτος! Εγώ μωρέ που να την βρώ;! Εγώ που διεθύνω την παγκόσμια οικονομία! Σας το λέγω για τελευταία φορά. Θα σας δώσω την λίστα, και βγάλτε τα μάτια σας μόνοι σας. Προσοχή όμως, σας επαναλαμβάνω: Η λίστα είναι μαγική! Μαλάκες ε! μαλάκες!"

"Και μετά;" ρώτησε όλο αγωνία ο Γιακουμής.

"Έτσι κι'έγινε. Έστειλε που λες μια λίστα με 2.000 ονόματα! και με τις καταθέσεις των στην Ελβετία."

"Σε ποιον την έστειλε;"

"Στον τότε υπουργό οικονομικών, τον Παπακωνσταντίνου."

"Κι'αυτός;"

"Τί αυτός;"

"Δεν την μελέτησε;"

"Όχι!"

"Αλλά;"

"Τον είχε πιάσει κατούρημα, δεν υπήρχε χαρτί υγείας στο αφοδευτήριο, πήρε τη λίστα, σκούπισε με αυτήν τον μπούτσο του, και την έβαλε στο συρτάρι του γραφείου του!"

"Και η λίστα;"

"Είπαμε, ότι ήταν μαγική. Είδε τον μπούτσο του Παπακωνσταντίνου, της άρεσε και είπε: Ωραίο πράγμα ο μπούτσος! δεν βγάζω κι'εγώ έναν;"

"Λίστα με μπούτσο;"

"Σου είπα, ήταν μαγική."

"Και μετά;"

"Την βαρέθηκε ο Παπακωνσταντίνου, και μετά από 6 μήνες την έστειλε στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, τον Διώτη."

"Ε! μη μου πεις ότι κι'αυτός σκούπισε τον μπούτσο του;!"

"Όχι, όχι, ήτανε καλοκαίρι, έκανε ζέστη, και ίδρωσαν τ' αρχίδια του. Πήγε κι'αυτός στο αφοδευτήριο, αλλά και πάλι δεν υπήρχε χαρτί υγείας. Ε! Πήγε πήρε την λίστα, σκούπισε μ'αυτήν τ'αρχίδια του, και την έριξε στο συρτάρι του. Τάδε που λες κι'η λίστα, και είπε: Ωραίο πράγμα τ'αρχίδια! Δεν βγάζω κι'εγώ;"

"Κι'έβγαλε;"

"Πάραυτα! Σου λέει τι μπούτσος κι'αυτός χωρίς αρχίδια;"

"Μη μου πεις ότι τράβηξε και καμιά μαλακία;!"

"Άγνωστον."

"Και μετά;"

"Την κράτησε κι'αυτός άλλους 3 μήνες στο γραφέιο του."

"Συνέχα."

"Ε! την βαρέθηκε κι'αυτός, και την έστειλε στου Βενιζέλου."

"Είμαι περίεργος ν'ακούσω τί την έκανε κι'αυτός;"

"Τα γνωστά. Καταβρόχθισε 10 μακαρονάδες! ε! τον έπιασε κόψιμο, και πήγε στο αφοδευτήριο."

"Μην μου πείς ότι και πάλι δεν υπήρχε χαρτί υγείας;"

"Ακριβώς!"

"Ε! τόσες συμπτώσεις;! Κακόμοιρη λίστα! Μη μου πεις τώρα τί την έκανε αυτός. Μαντέυω και μόνος μου. Σκούπισε τον γκώλο του!"

"Μπράβο ρε ψυχολόγε μου."

"Κι'η λίστα;"

"Ε! είπε: Ωράιο πράγμα ο γκώλος! Δεν βγάζω κι'εγώ έναν; Κι'έβγαλε!"

"Και μετά;"

"Την πήρε και την έβαλε σ'ένα συρτάρι. Η δύσμοιρη η λίστα, ήτο πολύ δυστυχής. Μα τι αφιλόξενοι άνθρωποι, αυτοί οι Έλληνες, συνέχεια μ'έχουνε φυλακισμένη. Κάποιος άνοιξε ολίγον το συρτάρι, και μπήκε μέσα μια μύγα. Η μύγα όμως δεν εγκλωβίστηκε, αλλά έχουσα φτερά, δραπέτευσε την άλλη στιγμή. Τα είδε και η λίστα μας και είπε: Ωραίο πράγμα τα φτερά. Δεν βγάζω κι'εγώ φτερά; Κι'έβγαλε!"

"Φτερά;"

"Ναι, 2 ωραία και πολύχρωμα φτερά. Ωσάν της πεταλούδας."

"Έπειτα;"

"Ε! τί πιο φυσικό; Πέταξε και δραπέτευσε προς την ελευθερία!"

"Και που πήγε;"

"Πλανιόταν η καημενούλα μας στην Αθήνα για μια βδομάδα, δίχως κανείς να της δίνει σημασία."

"Τελικά:"

"Διάβασε μια ταμπέλα: Περιοδικό Χοτ-Ντοκ, μπήκε μέσα από το παράθυρο και περιεφέρετο επιδεικτικά, πάνω από το κεφάλι του δημοσιογράφου Μπαξεβάνη."

"Κι'αυτός;"

"Στην αρχή δεν της έδειξε έδωσε σημασία. Μπα;! λίστα με φτερά;! Θάπια πολύ κρασί χτες βράδυ."

"Κι'η λίστα;"

"Προσπάθησε να κεντρίσει την προσοχή του. Στην αρχή τούδειξε τ'αρχίδια της! Τίποτα. Μετά τούδειξε τον μπούτσο της! Πάλι τίποτα. Άκου κει, μια λίστα με μπούτσο και αρχίδια;! Μπαξεβάνη μήπως δεν πας καλά, κι'άρχισες νάχεις παραισθήσεις;"

"Δηλάδή η λίστα προσπαθούσε κάτι να του πεί."

"Ακριβώς."

"Τότε γιατί δεν του μιλούσε;"

"Σου είπα. Έβγαλε φτερά, έβγαλε μπούτσο, έβγαλε αρχίδια, αλλά ξέχασε να βγάλει στόμα."

"Κι'ο Μπαξεβάνης;"

"Έκανε έναν καφέ να συνέλθει από το σοκ, κι'η λίστα βρήκε την ευκαιρία, να κεντρίσει την προσοχή του. Εκεί που πήγε να πιει την 1η γουλιά του, πλουφ-λουφ! τούκαμε 2 κουτσουλιές! Μία στη μάπα του και μία στον καφέ του! Ε! Ο Μπαξεβάνης την ψυλλιάσθηκε, και σου λέει κάτι σοβαρό συμβαίνει εδώ. Τη έπιασε, την άνοιξε, και τί να δεί; 2.000! ονόματα κυρίως επωνύμων με τις έννομες ή παράνομες καταθέσεις τους στην Ελβετία! Ιδού η ευκαιρία της καριέρας μου σκέφθηκε. Θα την δημοσιεύσω, και θα γίνω διάσημος, ήρωας! Ώπερ άλλωστε και εγένετο."

"Κακόμοιρο παλληκάρι. Την συνέχεια την ξέρω. Πλάκωσε η αστυνομία με την παρουσία εισαγγελέως, τον συνέλαβαν επ'αυτοφόρω και τον μπουζούριασαν στην φυλακή. Το είδα στην τηλεόραση. Εκείνο που δεν κατάλαβα, είναι με ποια κατηγορία τον συνέλαβαν;"

"Για παραβίαση προσωπικών δεδομένων, και τεκμηρίου αθωότητας."

"Τώρα μου τα σκάτωσες."

"Πώς να στο πώ, δεν μπορείς να κατηγορήσεις κάποιον, αν εκ των προτέρων, δεν έχει βγει δικαστική απόφαση γι'αυτόν. Δεν μπορείς να διαπομπεύσεις έναν αθώο, επί του παρόντως."

"Ναι αλλά αν αυτοί που ήσαν στη λίστα ήσαν αθώοι, δηλαδή είχαν νόμιμα τα λεφτά τους στην Ελβετία, για ποιο λόγο να φοβούνται;"

"Πολύ απλό, έχουν σκατωμένη τη φωλιά τους. Κι'αυτοί είναι ισχυροί, τραπεζίτες, χρηματιστές, επιχειρηματίες, εφοπλιστές, πολιτικοί, υπουργοί, πρωθυπουργοί, κατάλαβες;"

"Μου λες κάτι πολύ τρελό! Όλοι εμείςοι τίμιοι, πρέπει να φοβόμαστε την δικαιοσύνη που μπορέι να χρωστάμε καμιά δόση στην εφορία, και οι μεγάλοι φοροφυγάδες να κοιμούνται ήσυχοι, επειδή τους προστατέυει η δικαιοσύνη! Τί δικαιοσύνη και τούτη;!"

"Ο Ανάχαρσις ήτο σπουδαίος μηχανικός αλλά και διανοητής, ο οποίος παρ'όλον μη Αθηναίος ών, εν τούτοις έκανε μεγάλη καριέρα στην Αθήνα."

"Ο οποίος;"

"Είπε μια πολύ σοφή κουβέντα."

"Για ποιο πράγμα;"

"Για την δικαιοσύνη. Έδωσε τον ορισμό του νόμου."

"Είμαι όλος αυτιά."

"Ο νόμος είναι ιστός αράχνης

για τα έντομα.

Τα θεριά όμως τον προσπερούν

χωρίς να πάθουν τίποτα!"

"Πολύ βαριά κατηγορία!"

"Βαριά, ξεβαριά, εγώ βλέπω ότι η σημερινή δικαιοσύνη, τείνει να τον επαληθεύσει."

"Και με τη λίστα τελικά, τί θα γίνει;"

"Τα συνηθισμένα. Θα μπει η υπόθεση σε κάποια εξεταστική επιτροπή της βουλής."

"Και μετά;"

"Τί μετά; Τα ονόματα θάχουν κάνει φτερά, και από την λίστα θ'απομείνουν, τ'αρχίδια, ο μπούτσος, και ο γκώλος της, στοιχεία όμως μη αποδεικτικά σε περίπτωση δίκης!"

" Πως τον είπες ρε Μπούτση, εκείνον τον σοφό;"

"Ανάχαρσι."

"Α! ρε Ανάχαρσι."