Μνημόνιον, μνήμα και μνημόσυνο

Ήταν ημέρα Κυριακή, ηλιόλουστη, αργία,και είπα να κάνω μια βόλτα, αφήνοντας τους μυαλούς μου λεύτερους, στους πέντε αγέρηδες του κόσμου, για να τους σούρουν, σε κόσμους όμορφους, ηθικούς,αγγελικά πλασμένους. Κι΄εκεί που νόμιζα πως βρήκα καταφύγιο στα άδυτα της ανθρώπινης φαντασίας, μια γνώριμη φωνή, μ’έφερε και πάλι στη μίζερη πραγματικότητα.

"Ει! Μπούτση που αρμενίζεις? Έλα εδώ στο καφενείο, σε θέλουμε, έχουμε απορίες." Ήταν ο φίλος μου ο Γιακουμής, με μια παρέα που κουτσοπίνανε τα τσιπουράκια τους, να πάνε κάτω τα φαρμάκια τους.

"Παιδιά όχι επιστημονικές ερωτήσεις. Κυριακή είναι σήμερα."

"Όχι, όχι άλλο θέλουμε να σε ρωτήσουμε."

Κάθισα ο έρμος στο τραπέζι, μου φέρανε το τσιπουράκι μου και πριν προλάβω να καταπιώ την πρώτη γουλιά, μου ρίξανε τη βόμβα.

"Ρε συ Μπούτση, μπορείς τελικά να μας εξηγήσεις, τι διάολο πάει να πει μνημόνιο?"

"Ωχ!" αναστέναξα. Καλλίτερα να μου βάζανε κάνα δύσκολο πρόβλημα, απ’τα καταραμένα μαθηματικά .Τώρα τι να τους εξηγήσω? Τ’ανεξήγητα?

"Μα καλά μωρέ, Κυριακάτικα βαλθήκατε να μπλέξετε με τα σκατά?"

"Αμάν! εκλιπαρούμε.Κοιμούμαστε με το μνημόνιο, ξυπνούμε με το μνημόνιο, τρώμε μνημόνιο, πίνουμε μνημόνιο, χέζουμε μνημόνιο, μερικοί λένε ότι και γαμούν το μνημόνιο! Κάνε εξήγα τα λαϊκά, πάει θα τρελαθούμε!"

"Ε! αφού τα θέλει ο κωλαράκος σας, ακούστε. Δεν ξέρω τι λένε εκείνα τα λαμόγια οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι. Εγώ θα σας αναλύσω τι σημαίνει στην κυριολεξία η λέξη μνημόνιο. Μνημόνιο το λοιπόν, σημαίνει μνήμα, αλλά και μνημόσυνο. Και οι τρεις λέξεις είναι συνώνυμες, καθότι παράγονται από το αρχαίο Ελληνικό ρήμα, μνημονεύω, που σημαίνει ενθυμούμαι".

"Μας τρομάζεις! Εμείς ξέρουμε, ότι το μνήμα του ανθρώπου, του το εφτιάχνουνε οι συγγενείς του, μετάπου πεθάνει. Τώρα μας λες ότι το κράτος μας έφτιαξε, το μνήμα σε όλους μας, και μάλιστα πριν πεθάνουμε?"

"Πολύ φοβούμαι , ότι ορθά τα λέτε."

"Και τι  μνήμα θά’ναι τούτο? Τόσες περικοπές σεμισθούς, σε συντάξεις, σε μεροκάματα, τόσοι άμεσοι φόροι, τόσοι έμμεσοι φόροι,φάπες, χαράτσια, πεσκέσια, μόνο τ’αρχίδια μας δεν φορολογήσανε ακόμα."

"Αυτά είναι βλογημένα απ’το Θεό, φοβούνται να τα φορολογήσουν."

"Δηλαδή  θα πρέπει να είμαστε ήσυχοι. Δεν θα κοιμούμαστε με τα ζουζούνια και τα σκουλήκια. Θα’χουμε μνήμα από μάρμαρο Πεντέλης, και καντήλα από χρυσό εικοσιτεσσάρων καρατίων .Ποιος στη χάρη μας!"

"Καλά, μνημόνιο ρε Μπούτση, καταλάβαμε τι πάει να πει.Αλλά επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου? Καινούργιο φρούτο?"

"Καλά, τόσο βλάκες είστε?" Πετάχτηκε ο Νικόλας ο χασάπης.

"Ε! τότε εξήγησέ μας εσύ εξυπνάκια!"

"Πολύ απλό. Επαναδιαπραγμάτευσητου μνημονίου, σημαίνει ότι θα μας κάνουνε το μνήμα μας, ακόμη καλλίτερο, απ’ότι στην αρχή προγραμματίζανε!"

"Δηλαδή?"

"Θα μας κάνουνε μνημόσυνο κάθε μέρα. Θα μας ταΐζουνε λειτουργιές και κόλλυβα, και θα μας ποτίζουνε κρασάκι."

"Μήπως θες να σου φέρουνε και κάνα σουβλάκι?"

"Γιατί όχι?"

"Μήπως λέω εγώ, να σου φέρουνε και κάνα μουνάκι?"

"Ακόμη καλλίτερα!"

"Καλά μωρέ, παλάβωσες τελείως? Και τι να το κάνεις το μουνί ρε μαλάκα, αφού θα’σαι πεθαμένος?"

"Δεν ακούσατε ρε κουτορνίθια, και για την επιμήκυνση του χρέους?"

"Και τι σχέση έχει το ένα με τ’άλλο?"

"Όταν λένε επιμήκυνση τουχρέους μπλοφάρουν. Στην πραγματικότητα, εννοούν επιμήκυνση του πέους! Τι χρέος τι πέος, το ίδιο δεν κάνει?"

"Α! φαίνεται πως εσύ βλέπεις πολύ τηλεόραση και ζαβλακώθηκες τελείως. Και τι να το κάνεις ρε βλάκα το πέος σου όπως το λες μακρύ, αφού είπαμε θα’σαι πεθαμένος? Τα αρχαία Ελληνικά σε μάραναν."

"Δεν ξέρω εσείς τι λέτε, πάντως εγώ πείσθηκα, πως θα ζούμε ευτυχισμένοι, έστω και πεθαμένοι!"

"Παιδιά σας παρακαλώ σταματήστε. Το πράγμα δεν είναι για γέλια. Είναι σοβαρό, πολύ σοβαρό σας λέω", αναγκάστηκα να επέμβω.

"Ρε Μπούτση, και πάλι ένα πράγμα δεν καταλαβαίνουμε. Πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να κάνει τον τάφο του, πριν πεθάνει?"

"Μην σας φαίνεται διόλου παράξενο. Οι Φαραώ της αρχαίας Αιγύπτου, κάνανε τον τάφο τους, πριν πεθάνουν. Σχεδόν σπαταλούσαν όλοι τους την ζωή γι’αυτόν."

"Και για ποιό λόγο?

"Γιατί πιστεύανε, ότι θα ζουν και μετά θάνατον, και θέλανε να’χουνε ωραία κατοικία."

"Δηλαδή μας λες, ότι το Ελληνικό κράτος, βάλθηκε να μας κάνει όλους Φαραώ?! Αν είναι έτσι τότε να βιαστούμε να πεθάνουμε! Θα μας γράψει και η ιστορία!"

"Ε! Όχι κι’έτσι βρε καλοί μου άνθρωποι μια ζωή την έχουμε. Εγώ πάντως γνωρίζω μια παροιμία που λέει, ότι όποιος σκάβει το λάκκοτου αλλουνού, πέφτει ο ίδιος μέσα.

Ας προσέξουν λοιπόν καλά ορισμένοι κύριοι, νεκροθάφτες των λαών.